Usvajanje Zakona o donatorstvu organa je u završnoj fazi, sve se pretvorilo u “težak slučaj” uz niz kontroverznih i nasilničkih izjava bez jasnih objašnjenja ili možda čak i prikrivanja činjenica.

Jedna od izjava kojom se “proslavio” Aleksandar Martinović poslanik SNS je i ova: Kada je čovjek mrtav ne treba mu ništa i nije vlasnik ničega a naročito nije vlasnik svojih organa”.

Sve ovo liči na namjerno dovođenje javnosti Srbije u zabludu kako bi se sporni zakon progurao na silu jer se i u njemu samom primjenjuje sila a to je da poslije izglasavanja ni jedan građanin Srbije neće biti vlasnik svoga tijela pa ni organa što je savršeno isto sa položajem građana u čuvenom Orvelovom romanu “1984”.

Po svjedočenju srpskog portala “Espreso” Martinović nije htio da odgovori da li zna da se mrtvim ljudima ne vade organi jer su im onda i organi mrtvi, dakle neupotrebljivi te da se to isključivo radi živim ljudima.

Naučna činjenica je da se organi mrtvih ljudi nikad nisu koristili niti će ikad u budućnosti jer to nije tehnički izvodljivo, jer kada čovjek postane leš i u njemu su organi leša.

Dakle, organi za transplataciju se isključivo koriste od živih ljudi, bilo da su u komi ili održavani na aparatima.

Prеmа sudskо-mеdicinskој nаuci, nеsigurni znаci smrti su npr.prеkid disаnjа i krvоtоkа a vjerovatni znaci su mrtvаčkе mrlје i ukоčеnоst. Sigurni znаci smrti su psеudоmеlаnоzа i lеšnе prоmjеnе i tаdа sе sа sigurnоšću mоžе prоglаsiti smrt оsоbе. Оvај pоstеpеni prоcеs umirаnjа rаzlоg је štо sе pоkојnici nе sаhrаnjuјu оdmаh jer mnogi prevazilaze ove simtome i vraćaju se svijesti.

Glаvni kritеriјum zа mоždаnu smrt јеstе „smrt cijеlоg mоzgа“ kоја sе utvrđuје kliničkim prеglеdоm i dоpunskоm tеstоvimа. Klinički prеglеd u nаšој zеmlјi vršе dvа ljеkаrа nеurоlоg ili nеurоhirurg i аnеstеziоlоg. Izјеdnаčаvаnjе prеd zаkоnоm biоlоškе i „mоždаnе“ smrti nе оdnоsi sе sаmо nа dоbrоvоlјnе dоnоrе оrgаnа, vеć nа svе nаs i vаži оd 2012. gоdinе.

Klinički prеglеd kојi ljеkаr оbаvlја је njеgоvа subјеktivnа оcjеnа i nа nаmа је dа sе nаdаmо dа ćе biti isprаvnа i pоštеnа. Маlо је dоkаzа kојimа bi оdrеdili minimаlni prihvаtlјivi pеriоd оpsеrvаciје kојi bi nеsumnjivо utvrdiо dа su nеurоlоškе funkciје nеpоvrаtnо оštеćеnе… nе mоžе sе sа sigurnоšću utvrditi dа li uvijеk pоmоćni tеstоvi tаčnо pоtvrđuјu prеstаnаk funkciје cijеlоg mоzgа“.

Sve ukupno ovo znači da praktično ne postoje konačni dokazi da je neko zaista mrtav iako je proglašen klinički mrtav i nalazi se priključen na aparate.

To dalje znači da će biti manipulacija i zloupotreba sa uzimanjem organa ma kakav zakon bio te je vrlo diskutabilna želja ove vlade da silom prisvoji sebi pravo da je vlasnik organa svih građana Srbije.

Sav ovaj horor i užas možemo vidjeti iz jednog primjera koji je objavljen na srpskom portalu B92.net kao komenatar jednog čitaoca a sve je objavljeno na Fejsbuku od strane Božice Popović. Ispovijest nesrećne žene u srpskoj bolnici slijedi:

Božica Popović: Prenosim komentar sa B92 mislim da je vrijedan pažnje.

“Jako loše rješenje. Opet hoće nešto da uvedu na silu, kao svašta još, a za takve stvari treba vaspitanje, obrazovanje, vrijeme. Posebno još što je loš sistem kod nas. Prije 3 godine prijatelj u svojoj 40-oj je doživeo šlog. Zdrav, prav i jak čovjek na poslu doživljava napad odvoze ga na hitnu gdje ljekari nemaju pojma šta je sat dva vremena i onda transport za KCS. Tamo ga primaju u urgentnom pa u intenzivnu i tako dva dana kasnije njegovu suprugu zovu iz bolnice da dodje da potpiše papire da ga skinu sa aparata i da iskoriste njegove organe jer je on zdrav a njemu eto neće trebati jer je on moždano mrtav a imaju pacijente kojima treba. Ona odlazi tamo i ODBIJA do potpiše a ljekar je naziva izmedju ostalog tvrdoglavom i glupačom. I vršen je svakodnevni pritisak na nju majku (4 djece) 14 dana da potpiše papir. Nije htjela, odbijala je, a oni su joj stalno prijetili da će ga isključiti, da nema smisla da se on pati, da zauzima nečije mjesto… Jedinu nadu joj je prvi dan dala neka doktorica sa KCS koja je neuro nešto struke riječima da šanse da preživi i oporavi se su do 5%. Dolazili su studenti na praksu tu i jedna studentkinja kad su njega pokazivali primjeti da mu oko radi i onda su shvatili da se čovjek budi i oporavlja polako. Danas 3 godine kasnije on je ŽIV. Ima posljedice ozbiljne ali radi na svom oporavku. Strašno je što nam je ispričao i napisao da je on jedno desetak dana bio svjestan i sve čuo, a nije mogao da otvori oči niti da bilo šta kaže. Ispričao je i razgovore koje je njegova supruga imala sa ljekarima pored njegovog kreveta. Užas. Strahota. Da je razmišljao šta će biti. Zamislite to.

Da je supruga pristala i potpisala, 4 djece bi ostalo bez oca. Ali njena ljubav prema njemu i vjera u nesto bolje su ga ostavili živim.

Zato ne treba tejrati ljude na nešto što ne žele. Zavještanje je plemenit čin čovjeka ali samo kada on to želi i kada sam tako smatra.

teska tema, 19. jul 2018 21:37

PRIMJEDBA: Ova priča je bila moguća po starom zakonu ali kada bude usvojen novi zakon teško da će neko izvući ovakvu pouku u budućnosti. Obzirom da će se moždana smrt određivati odokativno i bez dovoljno naučnih dokaza svašta je moguće.

Ili što bismo narodski rekli, pazite kako živite i nemojte padati u komu, čak ni u nesvejst!

Podijelite dalje da se ne dogodi i drugima nešto gore od ovog …

Izvor: